Cd-review: Bat for Lashes - The Haunted Man

Bat for Lashes - The Haunted Man

Met haar twee vorige platen, ‘Fur and Gold’ en ‘Two Suns’, met de hit ‘Daniel’, scheerde Bat for Lashes hoge toppen. Daardoor werd de zangeres geconfronteerd met de volgende vraag: wat doe je als je als jonge artieste al twee cd’s hebt gemaakt die elk een Mercury Music Prize-nominatie in de wacht sleepten en je gebukt gaat onder hoge verwachtingen? De artieste dacht dat stoppen het juiste antwoord was, maar heeft ondertussen een nieuw album uit, The Haunted Man. Ze is terug met haar gekende geluid, hoewel ze nu meerdere luisterbeurten nodig had om bij ons in de smaak te vallen.

Na het succes van haar twee vorige platen, ‘Fur and Gold’ en ‘Two Suns’, met de hit ‘Daniel’, legde Natasha Khan, het brein achter Bat for Lashes zichzelf torenhoge verwachtingen op en zo leek ze op weg naar een anonieme muzikale dood. Khan overwoog om de boel op te doeken en terug les te gaan geven. Gelukkig bracht ze eerst nog wat tijd door in haar moestuintje, waar ze kon bezinnen. En het is uit die bezinningsperiode dat ‘The Haunted Man’ is gegroeid.

De plaat veroorzaakte al opschudding, nog voor hij in de rekken lag. De cover, waarop een naakte Khan een al even naakte man op de schouders torst, was volgens sommigen te controversieel. De foto, genomen door Ryan McGinley, illustreert nochtans waar het in dit album om gaat. Meerdere nummers draaien om de verantwoordelijkheid die vrouwen moeten dragen ten gevolge van de blunders van mannen, als we Khan mogen geloven. Toen we een eerste keer naar dit album luisterden, bleef ook alleen het beeld op de cover ons bij. We wisten we niet goed wat te denken en de nummers bleven niet echt hangen. We begonnen te vrezen dat Khan misschien beter toch gestopt was.

Aangezien we dat niet echt als een optie beschouwden, besloten we om haar nog een kans te geven en dat bleek een goede keuze. Zo wist ze ons nu wel te bekoren met haar dromerige, eclectische nummers en begonnen we haar oude sound terug te vinden, donkere pianopop in combinatie met sfeervolle electro en een snuifje poëzie in de teksten.

Zo ook bijvoorbeeld het openingsnummer ‘Lillies’. Dat begint met echoënd gitaarspel, enkel begeleid door Khans prachtige mystieke stem. Later, nadat de zangeres al enkel heel hoge, beklijvende noten haalde, komt er electronische begeleiding bij kijken. Melancholisch, krachtig, sensueel. ‘Oh yeah’ dan maar, begint met, we vermoeden, een elektronische mannelijke samenzang die de songtitel  aanroepen om later Khan in het refrein te laten verkondigen dat ze op zoek is naar liefde. Elke noot zit boordevol verlangen.

Er is ook plaats voor een ballad op ‘The Haunted Man’: ‘Laura’, volgens ons het beste nummer op de plaat, is er zo één. Enkel de stem van Khan, begeleid door een piano, samen met het zielige verhaal van Laura, we weten eigenlijk niet of ze wel bestaat, bezorgt ons rillingen en gaat door merg en been. Natasha Khan lijkt ons hiermee duidelijk te willen maken dat, ondanks haar dromerige muziek, de nachtmerrie om de hoek loert, iets wat ze overigens ook doet op ‘All your gold’. De titeltrack van het album begint dan weer sober, om met roffelende drums, een achtergrondkoor, enkele strijkers en dergelijke tot een apotheose te komen, die je van je sokken blaast.

‘The Haunted Man’ is een fantastisch album, al kostte het onze enkele luisterbeurten om alle subtiliteiten in de songs te ontdekken. We zijn blij dat we dit album een tweede, derde en zelfs vierde kans gegeven hebben, want het was het waard. Wat een geluk dat deze artieste er niet voor koos haar tijd en talent te gaan verspillen in het onderwijs.

 

 

Aron