Concertverslag: Bat For Lashes (Ancienne Belgique)

Bat For Lashes – Ancienne Belgique

Onvergetelijke reis naar de wereld van Bat for Lashes

Bat For Lashes, het alter ego van Natasha Khan heeft net een schitterende nieuwe plaat uit en, volgens zij die er bij waren, speelde ze eerder dit jaar al de weide van Werchter plat. Khan zelf vond België blijkbaar ook tof en besloot dan maar om haar tournee af te sluiten in de Brusselse Ancienne Belgique en nog een keer de pannen van het dak te spelen.

Maar laten we beginnen met het voorprogramma dat dit keer verzorgd werd door de Welshe band Race Horses. De stem van zanger Meylir Jones deed bij wijlen denken aan die van Patrick Wolf, maar dat was dan ook de enige positieve noot (flauwe woordspeling, we weten het) die over deze band te schrijven valt. We hebben nog maar zelden een slechter en nuttelozer voorprogramma gezien en we zullen daar dus geen verdere woorden aan vuil maken. Het publiek kon Race Horses ook maar matig smaken en het bleef voor iedereen wachten op Bat for Lashes.

Rond twintig na negen was het dan zover. Khan betrad het podium in een bruin-witte jurk en opende sterk met 'Lillies'. Het viel meteen op dat ze er zin in had en ging verder met een trio van oudere nummers, 'What’s a Girl to do', 'Glass' en 'Travelling Woman' werden nog eens van stal gehaald. Dat bleek een voorbode te zijn voor de rest van het optreden waar Bat for Lashes het goede evenwicht zocht en vond tussen 'The Haunted Man' en haar vorige platen 'Two Suns' en 'Fur and Gold'.

Nadien kwam Oh 'Yeah' en Khan danste zich de ziel uit het lijf op dit toch wel vreemd genoeg, sensuele nummer. De danspasjes werden verder gezet met 'All your Gold'. Het viel op dat de meeste nummers van 'The Haunted Man' nog beter klinken live dan op plaat, zo ook met 'Horses of the Sun'. Khan speelde met het publiek en sleurde hen mee naar haar ietwat bizarre wereld.

Na een korte tussenstop in 'Fur and Gold' met 'Horse and I', kwamen we bij het, voor ons, hoogtepunt van de set; 'Laura'. Dat is volgens ons het beste nummer van de nieuwe cd, en dat werd live nog eens extra in de verf gezet. Ze stond alleen achter de micro, terwijl een van de bandleden plaats nam achter de piano. Ze pakte de hele zaal in met deze mooie ballad en legde het, tijdens de andere nummers heel enthousiaste en rumoerige, publiek het zwijgen op.

Nadien volgde nog 'A Wall', een lied over het zoeken naar nieuwe mogelijkheden om daarna de reguliere set af te sluiten met 'Sleep Alone' en 'Pearl’s Dream'. We hadden een fantastisch concert gezien, maar bleven nog even wachten op de obligate bisronde. Ondertussen mijmerden we over het feit dat Natasha Khan een hele evolutie heeft ondergaan als frontvrouw. Van een timide, zich-achter-de-piano-verschuilende jongedame tot een zelfverzekerde, innemende zangeres.

De bisronde was er een van korte duur, maar kende een hoge intensiteit. Bat for Lashes ging voor 'The Haunted Man' en ze deed hiervoor beroep op een van de vreemdste instrumenten die we ooit al op een podium zagen, een soort van oude transistorradio, om nadien de nacht in te duiken met 'Daniel', waarbij de  zangeres zich voor de elvendertigste keer de ziel uit het lijf danste. Het publiek werd extatisch bij deze laatste en kon wel en tevreden huiswaarts keren.

Bat for Lashes in de Ab was een van de betere dingen die we al zagen en dit concert komt in aanmerking voor de top drie van concerten van het jaar. Wat zijn wij nog altijd heel erg blij dat Khan er uiteindelijk voor gekozen heeft om muziek te blijven maken in plaats van haar tijd te gaan verspillen in het onderwijs. De zangeres kan nu rustig gaan genieten van welverdiende rust in haar moestuin.

 

Aron