Ben Howard (Koninklijk Circus)

Nog voor het meer dan degelijke optreden van Ben Howard op Rock Werchter afgelopen zomer, toen hij er zeker naar het einde toe in slaagde de hele, uitpuilende, marquee in vuur en vlam te zetten, hadden wij al beslist ook voor dit zaaloptreden een ticket te bestellen. In het Koninklijk Circus dan nog, zonder twijfel één van de allermooiste concertzalen in België, een gouden combinatie waarbij maar weinig kon mislopen.


Over het voorprogramma (Monica Heldal) kunnen we zoals wel vaker vrij kort zijn. Onaangenaam was het niet, en de jongedame had wel een vrij mooie stem, maar op eventueel het laatste nummer na passeerden er jammer genoeg maar weinig gedenkwaardige nummers de revue. Het deed er ons nog maar eens aan herinneren hoe veel middelmatige bandjes er wel niet rondlopen op deze wereld.

Een paar minuten na 9 betraden Ben Howard en kornuiten dan het podium. Ietwat aarzelend begonnen ze aan het eerste nummer ('Everything'), maar onder andere de heel enthousiaste publieksreactie zorgde ervoor dat de bijzonder sympathiek ogende zanger zich al snel op zijn gemak voelde (al blijft hij wel altijd zowat de indruk opwekken dat hij toch wel onder de indruk is van het publiek en de omstandigheden). De vaart kwam er meer en meer in, en toen met 'Only love' de eerste single van de avond voorbijkwam brak het optreden en het publiek (we wisten meteen weer waarom we oordopjes in hadden) pas helemaal los.

Als 4e nummer volgde dan al meteen onze persoonlijke favoriet, 'The wolves', live zo mogelijk nog een pak beter dan op plaat. De schitterende samenzang, het meezingmoment, de bandleden die op het einde nog eens helemaal los mochten gaan, een fantastisch hoogtepunt van het concert, en een typevoorbeeld van hoe aan een nummer live een nóg grotere meerwaarde kan gegeven worden.

Wat ook opviel was het feit dat de nummers van de onlangs uitgebrachte EP ('The Burgh Island') live allerminst moesten onderdoen voor de meeste andere nummers. Hoewel een stuk donkerder, minder catchy en minder hitgevoelig zorgden zowel 'Esmeralda' als 'Oats in the water' zeker niet voor dipjes in het optreden, integendeel. Zeker het tweede, dat als eerste bisnummer gespeeld werd, ontpopte zich live tot één van de hoogtepunten van de set.

Als we één klein puntje van kritiek zouden moeten geven, dan misschien wel het feit dat er misschien net 1 rustig liedje te veel in het middenstuk van het optreden zat, waardoor het even leek alsof het wat dreigde in te zakken. Gelukkig zorgde 'Old pine', een andere favoriet op 'Every kingdom', net op het juiste moment weer voor een golf van herkenning. Een echte knaller ook, net als 'The wolves' live uitgesponnen en tot een nog hoger niveau getild dan op plaat. Met erna achtereenvolgens de twee grootste successingles 'Keep your head up' en 'The fear' kon het optreden helemaal niet meer stuk.

Met alle bekende nummers reeds gespeeld koesterden we even de ijdele hoop dat er geen cliché, ingestudeerde bisronde zou volgen, maar goed, uiteindelijk kwam die er wel, en we moeten zeggen, het viel zeker niet tegen. Het eerder vermelde 'Oats in the water' en nog een ander, rustig nummer (waarvan we de titel even verschuldigd moeten blijven, excuses) dat opgedragen werd aan een meisje dat hem een mailtje gestuurd had maar waarvan hij de naam vergeten was zorgden voor een heel mooi einde van de avond.

We kunnen niet anders dan concluderen dat Ben Howard een fantastisch live-artiest is, absoluut een plezier om meerdere malen aan het werk te zien, en zeker niet te vergeten omringd door héél goeie band, 3 multi-instrumentalisten die er zonder de minste problemen in slagen de nummers stuk voor stuk naar een hoger niveau te tillen. Deze Ben Howard is meer, véél meer dan een tienermeisjesidool, een aanrader voor iedereen, en volgens ons (op basis van de constante kwaliteit op zowel het album en de EP en de uitmuntende live-prestatie) zeker weten een blijvertje.

Corneel