Weinig verhalen uit de muziekgeschiedenis zijn fascinerender dan dat van de Amerikaanse singer-songwriter Sixto Rodriguez, meestal gewoon Rodriguez genoemd. Vorig jaar kwam de documentaire ‘Searching for Sugar Man’ (Oscar voor beste documentaire) uit, die het bijzondere verhaal van de beste man terug onder de aandacht bracht. Intussen kondigde hij ook een nieuwe tour aan, die hem langs Coachella en Primavera Sound brengt (een verslag van dat laatste festival volgt eind mei!).
Rodriguez, zoon van Mexicaanse immigranten, werd geboren in 1942. Al snel ontdekte hij de liefde voor de muziek, en begin de jaren ’70 bracht hij kort na elkaar twee albums uit, ‘Cold fact’ (1970) en ’Coming from reality’ (1971). Beiden deden het commercieel heel slecht, en Rodriguez werd dan ook al snel ontslaan door zijn platenfirma, een geplande derde plaat kwam er niet, en hij trok zich grotendeels terug uit de muziekindustrie. Tot zover een verhaal uit de duizend, zou u denken, en dat is het in feite tot op dat moment ook wel.
Al snel ging hij opnieuw over naar een gewoon leven (al bleef hij ook wel nog met muziek bezig, zij het heel ver verwijderd van de spotlights), en werd hij als het ware een man van twaalf stielen en dertien ongelukken. Een kans om vereeuwigd te worden in het collectieve muziekgeheugen leek hij op het eerste zicht gemist te hebben. Vreemd genoeg begonnen zijn twee albums halverwege de jaren ’70 aan te slaan in Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Zimbabwe en Botswana (of all places!), wat hem uiteindelijk eind de jaren ’70 zelfs een reeks optredens in Australië opleverde. Heel lang duurde de kleine opwelling van succes evenwel niet, en in de jaren ’80 was het allemaal weer back to normal voor Rodriguez.
Zonder dat hij het zelf wist werd zijn muziek echter enorm populair in Zuid-Afrika, waar hij vergeleken werd met onder andere Bob Dylan, en enkele van zijn nummers zelfs heuse anti-apartheid anthems werden. Rodriguez groeide er uit tot een echte superster, maar dan wel nog steeds zonder dat hij er zelf iets van wist (wat er allemaal niet mogelijk was in het pre-internet tijdperk!). Hardnekkige geruchten deden er zelfs de ronde dat hij in de jaren ’70 zelfmoord zou gepleegd hebben tijdens een optreden.
Pas in 1998, toen zijn dochter per toeval een Zuid-Afrikaanse website over hem tegenkwam, kwam hij te weten dat zijn muziek enorm succesvol was in Zuid-Afrika. Naar het schijnt vernam hij het nieuws dat hij een superster is toen hij ergens in Detroit op een bouwwerf aan het werk was.
Al snel volgde een tour in het land, een bijbehorende DVD, en uiteindelijk in 2012 dus de documentaire ‘Searching for Sugar man’, die hem meteen ook in Amerika en Europa heel wat succes en een heel terechte cultstatus opleverde.
Vast en zeker een aanrader, die documentaire, en ook de prachtige folkrock van de beste man mag er zeker zijn!
Corneel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten