De tweede dag van Rock Werchter was aangebroken. Prachtig weer en een op hier en daar wat bruine plekken na, nog steeds propere weide. Dankzij de nieuwe RFID-chips rond de polsbandjes konden we gechipt als een stuk vee de weide binnentrekken om te genieten van de zon, het bier en de optredens.
De
vrolijke Britste/Ierse popsongs gebracht door het enthousiaste Two Door Cinema
Club waren ideaal om zo'n zonnige vrijdagmiddag mee door te brengen. Je zou aan de deuntjes zelfs beginnen denken dat Bangor en Donaghadee de keizer en keizerin der badsteden zijn, vreemd genoeg zijn het eerder grijze gehuchten waar zonnebaders eerder curiositeiten zijn die in het desbetreffende museum in San Marino thuis horen, of een instelling natuurlijk. Wij lieten het niet aan ons hart komen en klapten en zongen bijna het hele optreden lang mee met de vrolijke Fransen. Vooral hits als 'Something
good can work' en 'Sun' zorgden voor veel enthousiasme bij het publiek. Al moeten we toegeven dat veel nummers nogal
hard op elkaar leken waardoor het optreden misschien niet tot het einde bleef
boeien.
The
Lumineers toverden The Barn in een handomdraai om tot een
zeer sfeervolle en gezellige tent. Vanaf
het eerste nummer slaagde de band er in om het publiek mee te nemen in de
gezellige folky sfeer. Deze jonge band
uit Denver heeft eigenlijk maar één echte grote hit en dat is meezinger “Ho
Hey”. Die hit stond verrassend vroeg in de setist geprogrammeerd maar de band
slaagde erin om met zijn andere eerder onbekende nummers het publiek minstens
even enthousiast te houden. Vrolijke ritmische nummers en eerder gevoelige
rustigere nummers wisselden elkaar af. Wanneer
zanger Wesley Schultz besloot om twee akoestische nummers te midden van het
publiek te brengen zorgde dit voor een uniek en breekbaar moment in de show.
Het hele optreden werd met veel gevoel en zorg gebracht en liet een honingzoet gevoel bij ons achter.
Wat een
geruststelling om vanaf het eerste nummer al te merken dat Kings Of Leon
eindelijk weer meer Rock dan Popband zijn.
Ze klonken weer veel gedurfder en ruiger. Nummers uit 'Because of The Times' zoals On Call
werden enthousiast onthaald door het publiek. De meezinger die avond was uiteraard iets met sex en vuur en Kings of Leon bewezen dat ze er nog steeds staan. Een goed optreden dat perfect in de vooravond
op de mainstage paste!
Daarna moest je heel wat gillende 16-jarige
pubermeisjes trotseren om een plek te vinden in de propvolle Barn. Gelukkig
was Ben Howard deze kleine opoffering meer dan waard! Hij begon zijn optreden met het ingetogen nummer Old Pine dat hij helemaal
alleen, enkel zijn stem en gitaar (en heel wat leuke gitaartokkels) dus, bracht.
Deze breekbare opener zorgde meteen voor een gezellige en breekbare sfeer. Howard en kornuiten brachten verschillende nieuwe nog ongereleasete nummers. Het
publiek kreeg dus primeurs voor de kiezen en die klonken toch iets melancholischer dan de
nummers van debuutplaat 'Every Kingdom', het publiek kon dit best wel smaken. De echte hoogtepunten
kwamen er uiteraard bij hits als 'Only Love' en 'The Fear' die voluit meegezongen
werden. Howard slaagt erin om rustige nummers met veel enthousiasme en energie
tot bij zijn publiek te brengen. Het was
een leuke verrassing om zo veel nieuwe, voorlopig nog onbekend maar toch zeer
aangenaam klinkende nummers te horen. Al
bleven we wel tevergeefs wachten op de typische Ben Howard songs zoals single 'Diamonds', dat had het optreden echt compleet kunnen maken.
Evelien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten