Dankzij een programma dat fan
is van een regio waar we zelf geen fan van zijn, lag vorig jaar de prerelease
van de titelloze debuutplaat van het Belgische The Dead Color in onze bus. We hadden Cyanide al enkele malen gehoord en goedgekeurd in select, dus keken
uit naar wat de rest van de cd van deze electropoppers zou geven.
De opener Wasteland is een echte sfeerschepper. Je voelt je, met vage
invloeden van Front 242, echt in dat
“wasteland”.Blackness is dan weer een
echt ten toon spreiden van hun internationale klank. Ik zou zelfs durven zeggen
dat deze song anthem-capaciteiten heeft (het zou ons dan ook niet verbazen
mocht dit single nr 2 zijn). Dat kan live niets anders dan een bom zijn
De tweede single van de plaat, Places, begint met een beat die zo van Röyksopp zou kunnen zijn, maar ook de zanglijn zou dat kunnen. Dit alles echter zonder een kopie te zijn. Het stemgeluid blijft duidelijk herkenbaar. Driver en Reds zijn twee meer middelmatige songs. Het internationaal karakter
met Belgisch tintje blijft aanwezig. De “synthsolo” met spoken word erover aan
het einde van Driver en de gesamplede
stem in Reds vormen leutigheden in
deze songs.
Na instrumentale interlude TDC, volgt Cyanide. De eerste single kan wat ons betreft bij beste Belgische
songs van het jaar gerekend worden. Dit electro-anthem belooft veel mooie
meezingmomenten komende festivalzomer. Dat staat een beetje in contrast met Synthia Rhodes dat de minste song is van
het album. Het nummer is niets meer dan een standaardsong opgebouwd rond een standaardriedeltje dat naar onze smaak ook nog onnodig lang duurt. Je kan van een debuut dan ook moeilijk verwachten alles even sterk
overkomt.
Een volgend lichtpuntje is Bruce/48KB. Waar TDC eerder aanvoelt als een interlude, is Bruce/48KB een duidelijk op zichzelf staande, instrumentale song. Lower Shields kan je niet echt afsluiten “On A
Bombshell” noemen, maar is wel een mooie elektronische ballad. Rustig uitbollen na
een intens feestje, anders kunnen we het niet noemen.
Conclusie is dat het debuut
van The Dead Color zeker de moeite
waard is. Deze sterke plaat maakt hen een Belgische band waar we voornamelijk deze
zomer veel van verwachten. Hun muziek is waarschijnlijk het best te vergelijken
met Röyksopp maar dan met duidelijke
Belgische invloeden. Eens wat anders dan indiebandje nummer 385 dat verdacht
veel lijkt op The Van Jets en/of Freaky Age, twee bands die wij al niet echt
verdenken van bijster veel originaliteit. Het wordt uitkijken naar deze mannen
ergens ten velde op een festival deze zomer.
Aroen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten