De eerste die we vandaag dus aan het werk zagen was dus Pascal Pinon. De band rond de tweelingzusjes Jófridur en Ásthildur Ákadóttir (die eerste naam kent u al), bracht eerder dit jaar al een gesmaakt debuutalbum uit (recensie hier) en eindelijk konden we hen aan het werk zien. De band begon zo'n twintig minuten te laat omdat Jófridur nog een examen moest afleggen, dus geen erg. De samenzang tussen de zusjes, die op de plaat zo mooi uit de verf komt, doet dat live ook, al kwam alles nogal stuntelig over. Gewissel van gitaren, dingen die niet goed afgesteld waren en andere zaken die ze niet meehadden, waren zeker een domper. De vraag blijft wel hoe lang deze band nog zal bestaan, aangezien Samaris klaar lijkt om de wereld te veroveren.
Dan trokken we naar Loft Hostel voor een optreden van Mammút. Deze band maakt naar eigen zeggen muziek, kunst en liefde en bestaat uit enkele twintigjarige vrouwen en twee mannen (geen wonder dus dat zeventig procent van het publiek gevuld was met mannen). De compromisloze rock'n'roll die deze mensen op on los lieten, kon ons zeker bekoren (u heeft ondertussen wel al door dat er vrijwel geen slechte bands op dit festival spelen) en het is dan ook uitkijken naar hun nieuwe album 'Kommdu Til Mín Svarta Systir'.
Dan kregen we nog eens Hjaltalín aan het werk te zien in een hotel. Even goede show als vorige keer, dus lees gerust het verslag van dag 2 nog eens na. De eerste band uit het officiële programma die we aan het werk zagen vanavond, was Kira Kira. Heel moeilijk te omschrijven, maar even moeilijk om te volgen, muziek. Niet ons favoriete optreden, maar wel een van de meest kunstzinnige, trombones die onder distortion geplaatst worden, triangels die extra versterkt worden en heel precies drumwerk dat natuurgeluiden naspeelde. Zware kost, zo vroeg op de avond, maar het publiek leek er van te genieten.
Dan was het de beurt aan Kiriyama Family die met hun indiepoprock en synthpop het matig opgekomen publiek aan hun kant probeerden te krijgen. Geen slecht optreden, muzikaal zit het heel sterk in elkaar en ze hadden een veel te coole saxofoonspeler meegebracht. Om dan maar eens met punten te gooien: zeven op tien. Na nog een optreden van Bloodgroup, waar niet veel meer over te vertellen valt dan vorige keer, pikten we nog even enkele nummers mee van Ásgeir. Deze IJslander is enorm populair in eigen land en heeft nu zijn debuutalbum vertaald naar het Engels (lees ook eens onze discovery over hem). We konden zijn IJslandse teksten iets beter smaken, maar we gaan hem toch nog maar eens aan het werk zien in de Botanique op 3 december (aanrader).
Daarna gingen we nog maar eens naar het kunstmuseum voor het optreden van Gold Panda. Eerst speelde wel nog Mykki Blanco, een Amerikaanse rapper. Gekke show met vreemde visuals dat wel, maar muzikaal was het minder waard dan wat een gek er voor geven wil en moet dit zowat de slechtste show zijn die we ooit op Airwaves zagen. Gold Panda was dan weer wel heel erg overtuigend, dansen van begin tot einde en genieten van de geweldige dansmuziek die de man te bieden had. Afsluiter 'You' bracht ons en het publiek in extase.
En dan was het tijd voor de artiest waar we misschien wel het meest naar uitkeken: Zola Jesus. Zij mocht haar opwachting maken in Gamla Bío, de mooie oude cinema en operazaal in Reykjavík. We moeten eerlijk bekennen dat we voorheen nog niet van deze artiest gehoord hadden, maar nadat bekend raakte dat ze zou gaan spelen op dit festival en we haar enkele luisterbeurten gaven, moesten we deze artiest wel gaan bekijken. Op plaat klinkt het allemaal heel erg overdonderend en beschikt de dame over een klok van stem die de lo-fi, psychedelische, ambient noisepop prachtig begeleiden. Live klinkt het geheel zo mogelijk nog strakker, straffer en geweldiger. We werden overdonderd door de kracht die zangeres Nika Roza Danilova en haar band overbrachten. We waren er nog een hele avond niet goed van en toen we enkele uren later (na weer enkele feestjes) in onze hostel terugkwamen, moesten we er nog steeds aan denken en licht overdonderd kropen we ons bed in.
Aron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten